zagadać się

См. также в других словарях:

• zagadać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} rozmawiając z kimś, stracić poczucie upływającego czasu, nie zauważyć, że rozmowa trwa zbyt długo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przepraszam za spóźnienie, ale zagadałam się ze znajomą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zagadać się — na śmierć zob. śmierć 16 …   Słownik frazeologiczny

• zagadać — dk I, zagadaćam, zagadaćasz, zagadaćają, zagadaćaj, zagadaćał, zagadaćany zagadnąć dk Va, zagadaćnę, zagadaćniesz, zagadaćnij, zagadaćnął, zagadaćnęła, zagadaćnęli, zagadaćnięty, zagadaćnąwszy zagadywać ndk VIIIa, zagadaćduję, zagadaćdujesz,… …   Słownik języka polskiego

• śmierć — 1. Biała śmierć a) «narkotyki, zwłaszcza kokaina»: Wobec wynikającego z handlu narkotykami oczywistego zagrożenia życia i zdrowia milionów obywateli, Stany Zjednoczone postanowiły przeznaczyć poważne środki finansnowe za walkę ze źródłem białej… …   Słownik frazeologiczny

• za- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek tworzący czasowniki oznaczające osiągnięcie celu, skutku, ukończenie procesu, np.: {{/stl 7}}{{stl 8}}zagrać {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 8}}zaśpiewać {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zagadywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, zagadywaćduję, zagadywaćduje, zagadywaćany {{/stl 8}}– zagadać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, zagadywaćam, zagadywaća, zagadywaćają, zagadywaćany, pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu …   Słownik języka polskiego

• zaczepić — dk VIa, zaczepićpię, zaczepićpisz, zaczepićczep, zaczepićpił, zaczepićpiony zaczepiać ndk I, zaczepićam, zaczepićasz, zaczepićają, zaczepićaj, zaczepićał, zaczepićany 1. «umocować coś na czymś, przymocować do czegoś zahaczając, przypinając zwykle …   Słownik języka polskiego

• kto — DB. kogo, C. komu, NMs. kim, blm «zaimek pytający lub względny zastępujący nazwy osób (niezależnie od ich płci), rzadziej zwierząt, lub nawiązujący do tych nazw» a) «używany w zdaniach o formie pytajnej lub ich równoważnikach» Kto to? Kto tam?… …   Słownik języka polskiego

• ludzki — ludzkidzcy 1. «dotyczący człowieka, ludzi, należący do człowieka» Ludzkie głosy. Ludzka mowa. Ludzkie gadanie. Ludzka praca. Ludzka życzliwość. Ludzki wysiłek. Czaszka ludzka, szkielet ludzki …   Słownik języka polskiego

• zatrajkotać — dk IX, zatrajkotaćoczę (zatrajkotaćocę), zatrajkotaćoczesz (zatrajkotaćocesz), zatrajkotaćocz, zatrajkotaćał, rzad. I, zatrajkotaćam, zatrajkotaćasz, zatrajkotaćają, zatrajkotaćaj 1. pot. «powiedzieć coś szybko, głośno; zacząć szybko, dużo mówić» …   Słownik języka polskiego